epipedo

https://www.youtube.com/watch?v=wyl5QVE6JHg&list=PLAniBPbA62aNtZU0leSz8n_7aed_a0bYF              ΣΤΑΧΤΕΣ Με τη σάρκα του ήλιου Κει όπου ο αγέρας άφηνε την αύρα του στα μελιστάλαχτα όρη, που οι ντόπιοι τα λένε βουνά κι ομορφιά της Ελλάδας απίθωσα κι εγώ την ψυχή μου, στους πράσινους γίγαντες δέντρα παλιά, που τώρα πια σκελετοί και πυρά έχουν γίνει τα λιθάρια καμένα και το χώμα τα έκαιγε. Κάπνιζε ολόγυρα ο τόπος κι η ζωή είχε ενδώσει στο θάνατο. Στέρφα τσουρουφλισμένα όνειρα Γύρευαν πεύκο, ρετσίνι κι αρμύρα. Τι τα θες και σκαλίζεις οράματα. Ο Δημήτρης μας χάθηκε! Κάποιοι λένε πως κάηκε μέσα στη θάλασσα. Μα τα ίχνη του ακόμα δε βρήκαν. Φυλέψαμε το θάνατο με φρέσκο και άφθαρτο όνειρο Κι ένας σκύλος τσουρουφλισμένος σε μια ξέρα θλιμμένα γαυγίζει τον κύρη του ψάχνει και ελπίδα στη γη μας. Είναι γαλάζια η Ελπίδα κι η θάλασσα κι ο ουρανός σκοτάδι βουβό, που καμένο μυρίζει Κάποιοι τρώνε αρμύρα και θάνατο. Κι εμείς την κάτασπρη στάχτη μ

https://www.youtube.com/watch?v=irMjclCPl_E&t=38s

https://www.youtube.com/watch?v=Nid5NK59QfE

ΠΟΛΙΤΗΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ Στις φλέβες, κουβαλώ τη γη μου, στο πρόσωπο τον ήλιο, στο στήθος την νοσταλγία,                                         προχωρώ σταθερός κι ανέγγιχτος και μιλώ με τα αγριοπούλια και τη θάλασσα, νοσταλγώντας, το γαλάζιο ουρανό της πατρίδας, το χώμα που έγινε άνυδρο, τον καπνό, τον ολόλευκο, να βγαίνει απ’ το πλοίο ή απ o ένα μαντείο, που το λένε «Δελφοί». -κατοικία του ήλιου, κι ομφαλός της γης-. Λαμπερός ο ήλιος, μας πορφύρωσε κόκκινες πολιτείες ντυμένες στο χρώμα του, υπομένουν στωικά τα καυτά χάδια του ήλιου, στις αφιλόξενες γωνιές της Παλμύρας, άλλοτε, σ’ ένα καραβάνι με βεδουίνους παζαρεύοντας ανθρώπινες αδυναμίες. κι άλλοτε πάλι, στην Αλεξάνδρεια και στον Πόντο, ποντίζεις το καινούριο πλεούμενο έλληνας κοσμοπολίτης και πολυτάξιδος ταξιδεύεις στη χώρα του ήλιου.. με επιμονή μεταφέρεις μετάξια της Κίνας έβενο και λιβάνι απ’ την Παλαιστίνη, ζωής αρώματα κι επιταγές της μοίρας. Το μαντείο δε δίνει πλέον χρησμού