epipedo

Κάθε σπίτι είχε και το γουρούνι του εκείνα τα χρόνια. Δεν χρειάζονταν τότε ανακύκλωση και σκουπιδιάρα στο χωριό μας. Όλα τα αποφάγια πήγαιναν στο χοίρο. Με ερχομό των Χριστουγέννων έσφαζαν το ζώο και το κρέας κάλυπτε όλη τη χειμερινή περίοδο. Δεν χρειάζονταν εισαγωγές κρέατος, όπως σήμερα. Οι «τσιγαρίδες» αποθηκευμένες στο λίπος του γουρουνιού, κράταγαν μέχρι το φύτεμα του καπνού και δεν έλειπε ο μεζές από τα σπίτια μας, παρότι δεν είχαμε ψυγεία και τις ανέσεις που προσφέρει η ηλεκτρική ενέργεια σήμερα. Το κρέας του χοίρου, ταϊσμένο με βελανίδι της περιοχής, ήταν νοστιμότατο και δεν είχε καμία σχέση, με το σημερινό. Ο μπάρμπα-Λάκιας όμως δεν έσφαξε το «καπρί» εκείνη τη χρονιά. Αυτό αγρίεψε, όπως αγριεύει κάθε χοίρος, που ξεπερνάει τα δύο έτη. Πηγαίνοντας η Γεωργία, με τη συννυφάδα της, να ταΐσει τις κότες, ο χοίρος τους επιτέθηκε και τις κυνήγησε. Ο Βαγγέλης τις αποπήρε: -Δεν ντρέπεστε να σας κυνηγάει το γουρούνι, είπε; Και τότε το «καπρί» παρατάει τις γυναίκες και κυνηγάει το Βαγγ

ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΗΣ ΜΕΡΑΣ                . Στα μπλε σε ντύνει τώρα ο αγέρας και σε ποτίζει με νερό η βροχή, θα σπάσω είπες τα σύνορα της μέρας, πότε δεν δένεται η γλώσσα με σχοινί.          . Φυλακισμένοι σκύβουν το κεφάλι, στα κεραμιδια στάζει η βροχή, τυλίχτηκες σα φίδι στο κορμί μου, σ ένα σεντόνι έσμιξε η γη. Τα μυστικά σου απλωσα στον ήλιο, τα  κρεμασα σε δένδρο ιερό, στέγνωσε τώρα το παλιό σεντόνι, στέγνωσε ο κόσμος, στέγνωσα κι εγώ.. . Φεύγει ο χρόνος - φεύγει και τι μενει; τα δυο σου μάτια χρόνια στη σιωπή, τώρα οι μέρες γίνανε εφιάλτες και το σεντόνι Σάβανο στη γη.                                          ΓΕΡΟΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ