epipedo

ΠΑΙΔΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ   ΠΑΙΔΙΚΗ   ΕΡΓΑΣΙΑ Γεννήθηκα στην Πενσυλβάνια μες στις στοές. Άλλοι μιλάνε για το Κολοράντο, μα σίγουρος δεν είμαι πια γι’ αυτό. Ούτε με νοιάζει τώρα πια τι λεν οι φήμες. Στη σκοτεινιά γεννήθηκα, στις φλέβες, στα κατάβαθα της γης, τα χρέη των γονιών μου να πληρώσω. Σπίτι, παιχνίδι, αγκαλιά εγώ δεν γνώρισα, μήτε το φως του ήλιου. Η μάνα μου εργάτρια κι αυτή, ποτέ δεν κοίταξε κατάματα τον ήλιο. Δούλευε γκαστρωμένη δωδεκάωρο και κουβαλούσε πέτρες, χώμα και υλικά στα ορυχεία. Κάθισε σε μια πέτρα και με γέννησε, παρόλα αυτά δεν είδα ακόμα ήλιο. Τώρα μες στις στοές δουλεύουμε διπλά. Τα χρέη ίσως κάποια μέρα πληρωθούνε. Μες τα λαγούμια της στοάς κάποιοι δεν πρόλαβαν, τους πλάκωσαν τα χώματα κι άλλους η πτώση λίθων. Οι τρεις τους ήτανε παιδιά πεντέμισι-έξι χρόνων. Τους θάψαμε παράταιρα, χωρίς ψαλμό ή κάποια τέλος πάντων μεγαλεία. Αδάκρυτοι μας φύγανε –είχε ομορφιά, για μας ο πόνος-. Στάνλεϋ με βαπτίσανε, σαν τον παππού, εργάτη δεύτερης γενιάς φερμένο, από τις ακτές της

ΧΕΛΙΔΟΝΙ Δε μου είπες χελιδονι Κει στα σύννεφα που πας τι σου είπαν οι άγγελοι,  γιατί δεν το ματτυρας;  Τι σου είπε ο Απρίλης  Τι σου είπε ο θεριστης  την Ανούλα μήπως είδες  με το φως της αστραπης;  Ειδα γυρω μου  βροχαδες  να πετούν κι άλλα πουλιά  και μου μίλησαν και είπαν  να σας στείλω δυο φιλιά.  Τον Απρίλη  χελιδονι  μήπως έκλεψε κανείς  Περιμενω  στο μπαλκόνι  δύο μήνες να φανεί. ..   Περιμένω στο μπαλκόνι  μα ακόμη να φανεί. .. ΓΕΡΟΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΆΝΝΗΣ

ΧΡΌΝΙΑ ΠΟΛΛΆ Είναι η αλήθεια μας μεγάλη Χαμόγελο της προσμονής Και συ Χριστέ μου έλα πάλι Μα μη ζητάς- μα μη ζητάς να σταυρωθεις. Ελα στο άδειο μας τραπέζι να μας ζεστάνεις την καρδιά φέρε χαμόγελα στο σπίτι Και λίγο γάλα  στα παιδιά. Βάλε τον ήλιο να ξαπλώσει σε μια δροσερή σκιά στα περιβόλια της αγάπης χτίσε τον κόσμο με φιλιά. Φέρε ξανά τα χελιδόνια και τα σπουργίτια στη μουριά. Φερε χαμόγελα στο σπίτι Και την Αγάπη στην καρδιά. Ο ηλιος  έγειρε  την πλάτη Ψιθύριζε τότε η  ζωή Κοιτάξαμε βαθιά στο στήθος  κι είδαμε τότε Ανατολή.  ΓΕΡΟΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

Οι στάχτες BONSAISTORIES 2 DAYS AGO  7 Μύριζε παντού καμένο και οι στάχτες έμπαιναν στα ρουθούνια μας. Έπνιγαν την ανάσα. Η δυσοσμία παντού ίδια. Γύρναγες απέναντι να αλλάξεις παραστάσεις, μα όσο έβλεπε το μάτι σου, ήταν γκρίζο και σταχτωμένο. Μόνο δύο κτίρια είχαν γλιτώσει από την ανελέητη τούτη καταστροφή. Είχε όμως γλυτώσει και το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου, όπου χθες έγιναν τιτάνιες μάχες με τη φωτιά. Κατόρθωσε τελικά να σωθεί από τις πύρινες φλόγες που είχαν κατασπαράξει το νησί μας. Όλοι οι κάτοικοι είχαμε βοηθήσει χθες το βράδυ. Οι καλόγεροι του μοναστηριού ανασήκωσαν τα μανίκια τους και με κουβάδες και λάστιχα έμπαιναν πρώτοι στις επάλξεις να σταματήσουν την πυρά, να γλιτώσει το μοναστήρι που έστεκε όρθιο απ’ τον 15ο αιώνα. Να σωθούν τα κειμήλια κι οι περίφημοι θησαυροί της ορθοδοξίας που είχε γίνει για τους σεβάσμιους γέροντες στόχος της ζωής τους. Δεν είχαμε νερό, όμως έτρεξαν οι χωρικοί στις στέρνες και τα υδραγωγεία της περιοχής και με κουβάδες έκαναν αγώνα