epipedo

          ΗΜΕΡΑ ΓΥΝΑΙΚΑΣ Ημέρα της γυναίκας σήμερα. Οφείλουμε να δούμε τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν ανά τους αιώνες. Τους αγώνες που έγιναν κι όσα ακόμα επιβάλλεται να γίνουν για την ισότιμη συμμετοχή στο σπίτι, στο γραφείο στην κοινωνία μας γενικότερα. Σίγουρα έχουμε κάποιες επιτυχίες σε παγκόσμιο επίπεδο, αν όμως ρίξουμε μια ματιά σε γειτονικές χώρες, θα δούμε γάμους ανηλίκων, εγκλήματα τιμής και βίαιες συμπεριφορές που μας οδηγούν σε προηγούμενους αιώνες με συμπεριφορές γεμάτες ακρότητα και βαρβαρότητα. Ένας κόσμος τυλιγμένος στη βία με πρώτα θύματα τις γυναίκες. Απ' το φαινόμενο αυτό δεν απουσιάζουν οι ανεπτυγμένες κοινωνίες, της Δύσης, παρά το προοδευτικό πλαίσιο νομοθετικής λειτουργίας. Τα προβλήματα όμως εδώ είναι διαφορετικά ως προς το περιεχόμενο και τη μορφή, εν τούτοις όμως παραμένουν σημαντικά. Σήμερα οι γυναίκες έχουν σηκώσει στις πλάτες τους την παγκόσμια πανδημία καθώς αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων που απασχολούνται στις

  Η ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ Μια υπέροχη και μοναδική γιορτή, για την Αθήνα ήταν τα Λαμπριάτικα "Ρουσάλια", χάθηκε με το πέρασμα των χρόνων. Ήταν ένα από τα δύο «αστικά» πανηγύρια των Αθηνών, αφού η άλλη ήταν τα Κούλουμα. Γιορταζόταν κάθε Τρίτη του Πάσχα μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα και ήταν ελληνικότατη γιορτή, ένα εθνικό πανηγύρι που είχε τις καταβολές του στην αρχαιότητα, όπως έγραψε ο Δ. Καμπούρογλου. Παρά το γεγονός ότι η Εκκλησία την καταδίκαζε ως ειδωλολατρική, ο λαός την μετονόμασε σε «Παναθήναια» και συνέχισε να διασκεδάζει «μετά πείσμονος εμμονής»! Τελικά εξαφανίστηκε και χωνεύτηκε –κυριολεκτικά– στις γιορτές των λουλουδιών και της άνοιξης. Αφηγείται η Μαριάννα Καμπούρογλου: «Την Τρίτη της Λαμπρής ερχόντουσαν από τα χωριά (Μεσόγεια και Κατάδεμα) στη χώρα οι καλλίτεροι νοικοκυραίοι, με τούμπανα και ζουρνάδες να χαιρετήσουν τους αρχόντους να πούνε τα ρουσάλια. Τα παιδιά τρυπώνανε βαθειά για να μην τ’ αξιώσουν∙ γιατί όποιο παιδί «βρίσκανε» μπροστά τους το αξιώνανε

  ΕΞΟΔΟΣ. (Βασισμένο στα απομνημονεύματα του Κασομούλη και δείχνει το πραγματικό μεγαλείο των γυναικών και της αξεπεραστης οργάνωσης που δημιουργηθηκε μέσα στις φλόγες του αγώνα. ) Κάθε πρωί έβγαινε ένας Τούρκος και μας εφώναζε -Παραδοθείτε ορέ γκιαούρηδες είναι κρίμα να σας χαλάσουμε τέτοια παλικάρια που είστε και τότε ο Μπαϊρακτάρης του εφώναξε: -Ε ωρέ Τούρκε, ακούς τα γαϊδούρια όπου γκαρίζουν -Τα ακούω καπεταν Γιάννη -Όσο οι γάιδαροι γκαρίζουν το Μεσολόγγι δεν παραδίνεται! Ήρθε όμως ο καιρός που δεν γκάριζαν οι γάιδαροι ,ούτε και τα σκυλιά αλυχτούσαν και τότε ο Τούρκος ματαφώναξε . -Ε ωρέ καπετάν Γιάννη τι τους εκάνατε τους γαϊδάρους; Γιατί δεν αλυχτούν τα σκυλιά σας; -Πόσες φορές ωρέ Τούρκε προσκυνάς τον προφήτη σου; φώναξε τότε ο Μπαϊρακτάρης. -Πέντε φορές τη μέρα καπετάν Γιάννη. . -προσκύνα τον άλλη μία να σ αφήσει να ζήσεις κι από τότε ο Τούρκος δεν ξαναφάνη… Αρχηγούς εδώ δεν έχουμε. Καθείς είναι υπεύθυνος για τη φρουρά του Ότι έχει να πει, το λέει στη Συνέλευση κι η συνέλε