Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΗΜΕΡΑ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

         ΗΜΕΡΑ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

Ημέρα της γυναίκας σήμερα. Οφείλουμε να δούμε τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν ανά τους αιώνες. Τους αγώνες που έγιναν κι όσα ακόμα επιβάλλεται να γίνουν για την ισότιμη συμμετοχή στο σπίτι, στο γραφείο στην κοινωνία μας γενικότερα.

Σίγουρα έχουμε κάποιες επιτυχίες σε παγκόσμιο επίπεδο, αν όμως ρίξουμε μια ματιά σε γειτονικές χώρες, θα δούμε γάμους ανηλίκων, εγκλήματα τιμής και βίαιες συμπεριφορές που μας οδηγούν σε προηγούμενους αιώνες με συμπεριφορές γεμάτες ακρότητα και βαρβαρότητα. Ένας κόσμος τυλιγμένος στη βία με πρώτα θύματα τις γυναίκες. Απ' το φαινόμενο αυτό δεν απουσιάζουν οι ανεπτυγμένες κοινωνίες, της Δύσης, παρά το προοδευτικό πλαίσιο νομοθετικής λειτουργίας. Τα προβλήματα όμως εδώ είναι διαφορετικά ως προς το περιεχόμενο και τη μορφή, εν τούτοις όμως παραμένουν σημαντικά. Σήμερα οι γυναίκες έχουν σηκώσει στις πλάτες τους την παγκόσμια πανδημία καθώς αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων που απασχολούνται στις υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης.
Δίδεται μια μάχη για να σωθούν εκατομμύρια ζωές. Σ' αυτή τη μάχη οι γυναίκες αποτελούν το 70% του εργατικού δυναμικού των κλάδων υγείας. Ενώ ταυτόχρονα προσφέρουν τα μέγιστα σ' ένα μάλλον υποτιμημένο κομμάτι της κοινωνικής λειτουργίας, αυτό της μη αμειβόμενης εργασίας και φροντίδας. Θα μπορούσε άραγε να υπάρξει υγειονομικό σύστημα στη χώρα μας χωρίς την εθελοντική προσφορά της συζύγου ή της κόρης ή της αδερφής του ασθενή; Θα μπορούσαν να σωθούν οι χιλιάδες άνθρωποι που παλεύουν για ανάρρωση χωρίς αυτή την προσφορά; κι αυτό όχι μόνο σε καιρό πανδημίας αλλά σε φυσιολογικές συνθήκες δυστυχώς για την χώρα μας.
Σε σύγκριση με τους άνδρες, οι γυναίκες περνούν 3 φορές περισσότερο χρόνο σε μη αμειβόμενη εργασία, ενώ η συνεισφορά τους στη μη αμειβόμενη φροντίδα υπολογίζεται σε 11 τρισ. δολάρια.
Οι επιπτώσεις της πανδημίας είναι τεράστιες. Μελέτες δείχνουν ότι οι γυναίκες πλήττονται περισσότερο λόγω της απώλειας θέσεων εργασίας ή της απασχόλησής τους σε επισφαλείς θέσεις. Σύμφωνα με τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας η πανδημία επηρεάζει σημαντικά τουλάχιστον 510 εκατομμύρια γυναίκες, αριθμός που αντιστοιχεί στο 40% της συνολικής γυναικείας απασχόλησης.
Δυστυχώς, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες σήμερα δεν σταματούν στην εργασία. Η πανδημική κρίση και τα διαδοχικά κλεισίματα επιχειρήσεων, έχουν οδηγήσει σε μεγάλη αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας, ένα θέμα που πολλές φορές αποτελεί ταμπού, όμως θα πρέπει να καταπολεμηθεί. Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών έχει χαρακτηρίσει την αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας ως «σκιώδη πανδημία» καθώς εκτιμάται ότι τα περιστατικά αυξάνονται κατά κατά 20%, για κάθε 3 μήνες απαγόρευσης της κυκλοφορίας,.
Ο Σεβασμός, η αλληλεγγύη κι ο Αγώνας αποτελεί σήμερα την μοναδική επιλογή για αξιοπρέπεια, και ισότιμες σχέσεις που ν' ακουμπούν στο σεβασμό και την συνεργασία των ανθρώπων.
Γιορτάζουμε σήμερα την 8η Μάρτη με σεβασμό. Με αλληλεγγύη. Με συντροφικότητα.
Χρόνια πολλά στις φίλες και τους φίλους που σέβονται τις αρχές του σεβασμού και της ισοτιμίας. Αγώνας-Αξιοπρέπεια και Σεβασμός είναι το διακύβευμα τούτης της μέρας.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Δραστηριότητες στη φύση Τρέξιμο και αθλητικές δραστηριότητες οικολογικές παρεμβάσεις Γεύμα (Πικ-Νικ) Περίπατος και αναψυχή  Καλλιτεχνικές δραστηριότητες

Ο ΚΑΠΡΟΣ

Κάθε σπίτι είχε και το γουρούνι του εκείνα τα χρόνια. Δεν χρειάζονταν τότε ανακύκλωση και σκουπιδιάρα στο χωριό μας. Όλα τα αποφάγια πήγαιναν στο χοίρο. Με ερχομό των Χριστουγέννων έσφαζαν το ζώο και το κρέας κάλυπτε όλη τη χειμερινή περίοδο. Δεν χρειάζονταν εισαγωγές κρέατος, όπως σήμερα. Οι «τσιγαρίδες» αποθηκευμένες στο λίπος του γουρουνιού, κράταγαν μέχρι το φύτεμα του καπνού και δεν έλειπε ο μεζές από τα σπίτια μας, παρότι δεν είχαμε ψυγεία και τις ανέσεις που προσφέρει η ηλεκτρική ενέργεια σήμερα. Το κρέας του χοίρου, ταϊσμένο με βελανίδι της περιοχής, ήταν νοστιμότατο και δεν είχε καμία σχέση, με το σημερινό. Ο μπάρμπα-Λάκιας όμως δεν έσφαξε το «καπρί» εκείνη τη χρονιά. Αυτό αγρίεψε, όπως αγριεύει κάθε χοίρος, που ξεπερνάει τα δύο έτη. Πηγαίνοντας η Γεωργία, με τη συννυφάδα της, να ταΐσει τις κότες, ο χοίρος τους επιτέθηκε και τις κυνήγησε. Ο Βαγγέλης τις αποπήρε: -Δεν ντρέπεστε να σας κυνηγάει το γουρούνι, είπε; Και τότε το «καπρί» παρατάει τις γυναίκες και κυνηγάει το Βαγγ

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Μία ξεχωριστή εργασία για το Δημοτικό τραγούδι. ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ             Το 1814 ένας ναύτης ευρισκόμενος στο ναυτικό νοσοκομείο   της Αγγλίας για θεραπεία   τραγουδάει: «Συννέφιασε στον Παρνασσό βρέχει στα καμποχώρια Κι εσύ Διαμάντω νύχτωσες που πας αυτή την ώρα Πάω για αθάνατο νερό, αθάνατο βοτάνι Να δώσω στης αγάπης μου ποτέ να μην πεθάνει» Ο αρχίατρος του νοσοκομείου παραξενεύεται και τον ρωτάει που έμαθε αυτά τα εκπληκτικά   άσματα. Ο ναύτης του απαντά ότι όλοι στην πατρίδα του τραγουδούν τέτοια τραγούδια και ο φον Χαξτχάουζεν, ο αρχίατρος   του νοσοκομείου, αν και μιλάει   13 γλώσσες παραξενεύεται ευχάριστα και του λέει να του φέρει μερικά ακόμη. Ο ναύτης τον φέρνει σε επαφή με τον Θεόδωρο Μανούση και τον καλεί στο σπίτι του να γνωρίσει την γιαγιά του απ’ τη Μακεδονία η οποία ξέρει όλα αυτά τραγούδια απ’ έξω κι ανακατωτά. Η κυρία Αλεξάνδρα του μεταδίδει τις γνώσεις της. Αρχίζει η πρώτη καταγραφή. Έτσι δημιουργήθηκε η Πρώτη συλλογή Δημοτικών τραγουδιών και τυπώ