Ο ΚΑΠΡΟΣ

ΑΡΧΑΙΑ ΣΚΟΥΡΙΑ
(Βραβευμένο ποιήμα από τον Ζ Πανελλήνιο Διαγωνισμό Σκοπέλου "Καισάριος Διαπόντες" 2018)

Δε μας θώπευσε η ελπίδα κι ο άνεμος.
Μας άγγιξαν μόνο της γης τα περιβόλια
και τα χνάρια της.
Αφουγκραστήκαμε το χώμα
και γευτήκαμε τα άνθη της θάλασσας
μηνύματα της γνώσης αφημένα
απ’ του καιρού τη βορά και το αντάριασμα.
Δε θεμελιώσαμε στην άβυσσο
και δεν κουρσέψαμε τα τείχη της Τροίας
απλά συνεχίσαμε το βάδισμα
στα χνάρια τα από χρόνια σμιλευμένα.
Περπατήσαμε στο φως και το κουρσέψαμε
και το κάναμε γνώση και τέχνη
παμπάλαια γνώση αρχέγονη
κι αποχτήσαμε το χάρισμα της σκέψης.
Νέους κόσμους χαράξαμε
και γευτήκαμε το χρώμα της αγάπης και του ήλιου
«Δεν έχει χρώμα η αγάπη» ψιθύρισες
άχρωμο όνειρο κάθε μέρα πέντε υφάντρες μας υφαίνουν
οι αισθήσεις, που αφουγκράζονται τη σκέψη μας
κι ακουμπάνε τις χαρές μας και τις λύπες.
Περπατήσαμε χιλιόμετρα αδιάκοπα
για να φτάσουμε στη χώρα της Ελπίδας
«Δεν έχει τόπο», μου φώναξες.
Η Ελπίδα είναι ένα όνειρο που φεύγει.
Ακονίσαμε τη σκέψη και πλησιάσαμε τον άνθρωπο
μα ο άνθρωπος
είναι ο Χρόνος κι όλο φεύγει..

Γερογιάννης Γιάννης.
Από τη συλλογή "Πολίτης του κόσμου"…