Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΔΩΡΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ

ΔΩΡΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ

Με λυγιές και καλάμια πλέκαμε όνειρα τα καλοκαίρια στα καλάθια της όμορφης ζήσης. Κι ήταν τα καλάθια μας γεμάτα με φρούτα κι αρώματα , σκεπασμένα μ’ όνειρα κι ένα κόκκινο λουλούδι από πάνω. Βάζαμε φρούτα ολόφρεσκα κι ομορφιές απ’τον κόσμο της φύσης. Και την Αγάπη την βάζαμε πάνω στα καταπράσινα κλαδιά να την μεταφέρουμε στο σπιτικό μας. 
Χωρίς να μιλάμε κάναμε καρέκλες από ψαθί, περίτεχνες με  τα γήινα χρώματα της φύσης. και φιλοξενούσαμε τους επισκέπτες και τους κατατρεγμένους, γιατί ήταν δύσκολες οι εποχές κι ήθελες την ανθρωπιά και τη συμπαράσταση να ζήσεις.
Τα ξύλινα σκαμνιά μ’ έναν πανέμορφο πρωτογονισμό, έδιναν θέση τους στην ομορφιά, και την νοικοκυροσύνη.Έτσι γέμιζε η καρδιά μας με τους πόθους μιας όμορφης άνοιξης. 
Αν τύχαινε να ’ναι χειμώνας μαζευόμασταν γύρω στο τζάκι και λέγαμε ιστορίες για σπορές, νεράιδες και τέρατα κι άλλα παράξενα κι απλά πράγματα που γεννούσαν μυστήριο κι ευτυχία. Μιλούσαμε για τα παλιά και τις επιδιώξεις.
Κι ήταν ο κόσμος μας καλοκαίρι κι Άνοιξη μαζί, και τα όνειρα μας μαζεμένα και γήινα. Σαν ο άνθρωπος πατεί στη γη μαθαίνει να σκέφτεται.
Ο κόσμος όλος έκανε υπόκλιση στα χωρατά μας κι έπαιρνε θέση, στο πεζούλι του σπιτιού μας, ν’ ακούσει τα μηνύματα της γης και τους ήχους των πουλιών και  της θάλασσας, Το λόγο είχαν τα χωρατά των ανθρώπων και μετά τα λουλούδια που είχαν πάντα στην καρδιά τους. Η ευτυχία τυλιγμένη στα πόδια μας κι οι μπιστικοί μας έφερναν απίδια άγρια σ' ένα ταγάρι  που το λέγανε ντορβά κι ήτανε πάντα άδειο.Είχαν κι ένα ασκί καμωμένα από γίδι μύριζε πάντοτε ευλογία και κρατούσε το νερό μας παγωμένο και γαλήνιο.
-Τούτα έχει ανάγκη ο άνθρωπος είπαν. 
κι είχανε πάντοτε νερό κι αλάτι και κερνούσαν κάθε μέρα τη φιλία μας 
που ήτανε  δώρο πολύτιμο για κείνους..

Τώρα  όλα τούτα τα κλείσαμε σε πλαστικές σακούλες και τα παραγεμίζουμε με κόκα κι αναψυκτικά για γέμιση κι όταν θα  έρθει η Άνοιξη προσμένουμε πάλι ν’ ανθίσουν. 
Σε πλαστικό κι η σκέψη μας κλεισμένη  δε θ' ανθίσει.
Σε πλαστικό μπουκάλι το νερό μας .
Σε πλαστικό τα πέλαγα, η γη μας.
Σε πλαστικό είναι η τροφή μας και όλοι οι στόχοι

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Μία ξεχωριστή εργασία για το Δημοτικό τραγούδι. ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ             Το 1814 ένας ναύτης ευρισκόμενος στο ναυτικό νοσοκομείο   της Αγγλίας για θεραπεία   τραγουδάει: «Συννέφιασε στον Παρνασσό βρέχει στα καμποχώρια Κι εσύ Διαμάντω νύχτωσες που πας αυτή την ώρα Πάω για αθάνατο νερό, αθάνατο βοτάνι Να δώσω στης αγάπης μου ποτέ να μην πεθάνει» Ο αρχίατρος του νοσοκομείου παραξενεύεται και τον ρωτάει που έμαθε αυτά τα εκπληκτικά   άσματα. Ο ναύτης του απαντά ότι όλοι στην πατρίδα του τραγουδούν τέτοια τραγούδια και ο φον Χαξτχάουζεν, ο αρχίατρος   του νοσοκομείου, αν και μιλάει   13 γλώσσες παραξενεύεται ευχάριστα και του λέει να του φέρει μερικά ακόμη. Ο ναύτης τον φέρνει σε επαφή με τον Θεόδωρο Μανούση και τον καλεί στο σπίτι του να γνωρίσει την γιαγιά του απ’ τη Μακεδονία η οποία ξέρει όλα αυτά τραγούδια απ’ έξω κι ανακατωτά. Η κυρία Αλεξάνδρα του μεταδίδει τις γνώσεις της. Αρχίζει η πρώτη καταγρ...
Δραστηριότητες στη φύση Τρέξιμο και αθλητικές δραστηριότητες οικολογικές παρεμβάσεις Γεύμα (Πικ-Νικ) Περίπατος και αναψυχή  Καλλιτεχνικές δραστηριότητες

ΤΟ ΝΕΡΟ

ΤΟ ΝΕΡΟ «Δεν έχουμε πηγάδια, δεν έχουμε ποτάμια, δεν έχουμε πηγές, μονάχα λίγες στέρνες άδειες κι αυτές».Μ’ αυτά τα λόγια ο Σεφέρης περιγράφει την στέρηση του λαού μας, Δυστυχώς όμως αυτά τα καταλαβαίνουν μονάχα όσοι στερήθηκαν το νερό κι όσοι αγωνιούν για το Μέλλον. Είναι πολυτιμότερο το νερό, απ’ το χρυσάφι κι απ’ όλα τα καλά της γης και τα ουρανού. Κανένας οργανισμός δεν μπορεί να ζήσει χωρίς νερό ούτε μια μέρα. Λένε πως υπάρχει άφθονο στον πλανήτη μας και πως καλύπτει τα δύο τρίτα της γης, όμως σφάλουν κι η παρουσία του νερού καθημερινά περιορίζεται παρότι είναι απαραίτητη για την συνέχιση της ζωής. Στις φλέβες μας, στο σώμα μας, στο αίμα μας είναι παντού η λέξη «νερό» Η πρώτη ύλη της δημιουργίας του κόσμου, σύμφωνα με τον Θαλή τον Μιλήσιο και το πιο βασικό υλικό για την διατήρηση της ζωής καθώς λένε οι επιστήμονες. Με μια ποδολόγα στο κεφάλι της η μάνα μου κι η γιαγιά μου μετέφεραν κι εκείνες νερό τα παλαιά εκείνα χρόνια. Το ίδιο έκανε και κάθε νοικοκυρά που σέβονταν τ...